29-03-2020  En zo is binnen een dag alles anders…………….. 

Wij keken er zo naar uit, zo welkom, een geweldig leuk nestje van Hope en Blake, helaas heeft niet zo mogen zijn.

Tot vrijdagavond verliep alles normaal, in de nacht van vrijdag op zaterdag kwam de geboorte/bevalling op gang.

Na heel veel pijn en moeite lukte het Hope en mij om haar eerste pup geboren te laten worden, het was een behoorlijke grote pup, helaas werd de pup dood geboren. Op dat moment was ik nog blij dat deze pup eruit was.

Hope kreeg al redelijk snel hierna weer lichte weeen, tussendoor was ze heerlijk rustig, lag lekker te slapen. En zo ging dit door, de weeen werden wat heviger en er kwam niets, ook voelde ik de pup (nog)  niet in het geboortekanaal.  Kontakt gezocht met de dierenarts, langskomen zodat ze konden beoordelen wat er aan de hand was. I.v.m. de corona werden de betreffende onderzoeken, echo en röntgenfoto gemaakt, zonder dat ik erbij mocht zijn en moest wachten op de uitslagen. De dierenarts kwam met Hope terug en bracht slecht nieuws, er was nog maar 1 pup te zien in Hope´s buik, geen hartslag (dood)  en dit pupje kon niet op de normale manier geboren gaan worden, het kopje lag in een knikhouding.

Dit pupje is dmv een keizersnede eruit gehaald. Er was veel troep in haar baarmoeder, waarschijnlijk zijn de andere aanwezige pupjes al vrij snel geresorbeerd door Hope´s lichaam.

Godzijdank is de operatie goed gegaan, ben ik heel dankbaar voor. Hope is er nog, wat heeft zij allemaal niet moeten doorstaan. Lichamelijk gaat het prima met haar, de wond ziet er prima uit. Ik merk aan bepaalde gedragingen dat zij `merkt` dat er iets niet klopt, ze is wat zoekende, heel logisch, wij doen er alles aan om haar hier op de juiste manier doorheen te helpen.

Nu gaan Hope en ik uitrusten/bijkomen van deze emotionele achtbaan. 

Karin en Hope